Megazord dyskoteki

"- Uznaliśmy, że lepiej pozbyć się cech, które nas różnią na rzecz dbania o wspólny przekaz. Teraz jako zespół staramy się pozbyć ego indywidualnego i stworzyć takie pięcioosobowe "superego zespołowe" - mówi Igor Stobiecki* z zespołu Lunatycy Martwej Dyskoteki."

autor: J. Niedziejko 

fot.  Wiktoria Maik

Jak powstał Wasz zespół - Lunatycy Martwej Dyskoteki?

Igor Stobiecki: Pomysł wyszedł ode mnie. Od dłuższego czasu chciałem założyć zespół post-punkowy. Skontaktowałem się w tej sprawie z perkusistą - Kacprem, który tak jak ja, zaczął studiować w Poznaniu. Grałem z nim już wcześniej, kiedy mieszkaliśmy w naszym rodzinnym Radomiu. Mniej więcej w tym samym czasie wpadłem na Tomka, z którym mieszkałem wtedy w DS Babilon. Na fajce w kuchni powiedział, że też chce grać. Potem zaprosiłem do zespołu Kubę - gitarzystę, a następnie pojawił się wokalista Iwo. Na początku chcieliśmy grać utwory ocierające się o twórczość Maca DeMarco i Republiki. Dziś wydaje mi się to zabawne, bo ten DeMarco zupełnie gdzieś zniknął podczas prób.

A kto wymyślił nazwę zespołu i co ona oznacza?

I.S.: To znów mój pomysł. Uznałem, że musimy nazywać się inteligencko, a na scenie będziemy tacy "och" i "ach" - zawoalowani smutkiem albo melancholią. Do tego nastroju opisu pasuje mi słowo "lunatycy". Podczas wczesnych prób, kiedy mieliśmy już kilka utworów, obecny był pewien klawiszowiec, który ostatecznie nie został z nami w zespole, ale posłuchał nas wtedy i stwierdził, że "brzmimy jak jakaś martwa dyskoteka". To było to!

Tomek Sojka**: A potem zauważyliśmy, że akronim naszego zespołu - LMD - brzmi bardzo podobnie do nazwy pewnej znanej substancji psychoaktywnej, więc uznaliśmy, że palec boży wskazał nam tą nazwę.

W 2022 roku wydacie Waszą płytę właśnie o nazwie LMD. Jak się odnajdywaliście dotychczas na rynku muzycznym?

I.S.: Nie będzie nowością, jeśli powiem, że młodym zespołom jest ciężko się wybić, ale taka jest prawda. Istnieje wiele głupich mechanizmów w branży muzycznej, przez które trochę się odechciewa próbować. Istnieją konkursy o dużej tradycji, które obecnie decydują się na metodę wyłonienia finalistów za pomocą głosowania przez publiczność, a to bardzo dyskusyjna metoda w dobie internetu.

T.S.: Nawet w naszej piosence Ku metropolis padają słowa "gruby buldożer masowej cyfryzacji zatkał kanały komunikacji", który dokładnie o tym mówi.  Wystarczy kupić boty do głosowania, by nagle jakiś mały zespół bez żadnej rozpoznawalności wygrał sobie konkurs na koncert festiwalowy. Mówi się, że to są tylko liczby w internecie, które nie przekładają się na nic, ale ostatecznie wychodzi na to, że już nie słuchacz jest najważniejszym w procesie muzycznym, tylko algorytm, który chce "żeby się klikało". Ten problem dotyka też twórców innych dziedzin np. youtuberów i to tych, którzy są już na wysokim poziomie. Nie mają mocy przebicia algorytmicznej bańki, która stwierdza, że ich twarze były widziane już za długo, więc czas zmniejszyć im zasięgi. W takim realiach przyszło nam tworzyć.

I.S.: Podczas tegorocznej edycji "Studia otwartego" zgłosiło się 243 poznańskich zespołów. Podkreślam, wyłącznie poznańskich. Co chwilę powstaje jakiś inny zespół, więc przebicie się przez ten ogrom produkcji jest bardzo trudne. A w Poznaniu mamy naprawdę dobre zespoły - zarówno takie o ugruntowanej pozycji, jak i świeże projekty. Nie jesteśmy zawistni wobec innych. Nie chcemy być sobie sami sterem wędkarzem i rybą. Mamy ochotę współpracować, wspierać się nawzajem z innymi twórcami. 

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2021

Wywiad przeprowadzony z członkami zespołu Lunatycy Martwej Dyskoteki Igorem Stobieckim oraz Tomaszem Sojką.  Wywiad ukazał się 29-09-2021r. na łamach portalu kulturapoznan.pl. Rozmowę z muzykami odbyła Julia Niedziejko reprezentująca portal.

Całość wywiadu dostępna jest pod linkiem

 https://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/koncerty,c,2/megazord-dyskoteki,170518.htmlfbclid=IwAR0KiHKiKbYJiFT_ZJCUXPhIn6ovQBfqAyp2KERMj4clhsIlAVpgoZLbEiE